Υπάρχουν διάφοροι τύποι μεσοκοιλιακών επικοινωνιών, οι οποίες όταν είναι αιμοδυναμικά σημαντικές προκαλούν διάταση των αριστερών καρδιακών κοιλοτήτων και καρδιομεγαλία. Όταν η επικοινωνία είναι μεγάλου μεγέθους, τα νεογνά και βρέφη δεν αναπτύσσονται καλά, λόγω σημαντικής ταχύπνοιας, ταχυκαρδίας και υψηλής κατανάλωσης ενέργειας λόγω της υπερδυναμικής κυκλοφορίας. Η αρχική αντιμετώπιση ενδέχεται να είναι φαρμακευτική αγωγή, αλλά επί παραμονής σοβαρών συμπτωμάτων, η ενδεδειγμένη μέθοδος αποκατάστασης είναι η χειρουργική ή διακαθετηριακή σύγκλειση.

Οι μεσοκοιλιακές επικοινωνίες κατηγοριοποιούνται σε:

α. περιμεμβρανώδους τύπου

β. μυϊκού τύπου

γ. swiss cheese

δ. non-committed

Συχνά οι επικοινωνίες τύπου swiss cheese θα χρειαστούν χειρουργική αντιμετώπιση σε 2 στάδια, αρχικά με τοποθέτηση περίδεσης στην πνευμονική (PA band) και κατόπιν πλήρη διόρθωση.

Στην περίπτωση που μεσοκοιλιακές επικοινωνίες διαγιγνώσκονται στην ενήλικο ζωή είναι συνήθως αιμοδυναμικά ασήμαντες. Πολύ σπάνια, κάποιες μεσοκοιλιακές επικοινωνίες που δεν διαγνώσθηκαν στην παιδική ηλικία μπορεί να έχουν αναπτύξει πνευμονική υπέρταση και σύνδρομο Eisenmenger, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο στην χώρα μας, λόγω των προηγμένων υπηρεσιών υγείας.

Διερεύνηση:

Στην βρεφική ηλικία (μέχρι 2 ετών), η απαραίτητη απεικόνιση και εκτίμηση γίνεται κυρίως με υπερηχογράφημα καρδιάς (triplex).

Διοισοφάγειο υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία καρδιάς διενεργούνται σε

-αμφιλεγόμενες για σύγκλειση- περιπτώσεις, για εκτίμηση του Qp:Qs, συνοδά με ογκομετρία των καρδιακών κοιλιών ή για καλύτερη απεικόνιση των μεσοκοιλιακών ελλειμμάτων προεπεμβατικά.

Αντιμετώπιση:

Η σύγκλειση των μεσοκοιλιακών ελειμμάτων γίνεται στην πλειονότητα τους χειρουργικά. Μικρό ποσοστό επικοινωνιών που ανιχνεύονται σε μεγαλύτερη ηλικία μπορούν να αντιμετωπιστούν με διακαθετηριακή σύγκλειση με συσκευή τύπου «ομπρέλας».

Διακαθετηριακή σύγκλειση μεσοκοιλιακής επικοινωνίας με συσκευή τύπου «ομπρέλας».