Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εφαρμόστηκε μια καινοτόμος επεμβατική μέθοδος, σώζοντας τη ζωή ενός βρέφους που έπασχε από μια εξαιρετικά σπάνια συγγενή καρδιοπάθεια.

«Το βρέφος έπασχε από διακοπή της δεξιάς πνευμονικής αρτηρίας από την καρδιά, μια σπάνια πάθηση που εμφανίζεται σε λιγότερο από ένα στα 10.000 παιδιά», δήλωσε η Δρ. Αφροδίτη Τζίφα, Παιδοκαρδιολόγος και Καρδιολόγος Συγγενών Καρδιοπαθειών Ενηλίκων στο Νοσοκομείο ΜΗΤΕΡΑ. Η Δρ. Τζίφα εργάστηκε επί δέκα χρόνια στο Guy’s and St Thomas’ Hospital του King’s College London.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως το 1990.

Μια λιγότερο επεμβατική λύση αντί του ανοιχτού χειρουργείου

«Η καρδιοχειρουργική ομάδα του νοσοκομείου ανέφερε ότι το ανοιχτό χειρουργείο στην περίπτωση του μωρού θα είχε μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας. Για τον λόγο αυτό, μας ζητήθηκε να προχωρήσουμε με τη συγκεκριμένη επεμβατική μέθοδο», εξήγησε η Δρ. Τζίφα.

Η ιατρική ομάδα πραγματοποίησε καθετηριασμό και τοποθέτηση στεντ στεφανιαίων αγγείων σε αγγείο που είχε παραμείνει ανοικτό από την εμβρυϊκή ζωή. Στο παρελθόν, η συγκεκριμένη καρδιοπάθεια θα αντιμετωπιζόταν με διπλή χειρουργική επέμβαση, η οποία περιλάμβανε την τοποθέτηση τεχνητού σωλήνα (shunt) από την αορτή στην πνευμονική αρτηρία. Ωστόσο, στην περίπτωση του βρέφους, η επέμβαση αυτή δεν ήταν εφικτή, καθώς το άκρο της αρτηρίας βρισκόταν πολύ κοντά στην πύλη του πνεύμονα.

Η μέθοδος πραγματοποιήθηκε υπό γενική νάρκωση, με συνολική διάρκεια 90 λεπτά, ενώ το βρέφος παρέμεινε στο νοσοκομείο για τέσσερις ημέρες μετά την επέμβαση.

Τεχνολογία και ιατρική εξέλιξη μειώνουν τις επιπλοκές

Σύμφωνα με τους Παιδοκαρδιολόγους, οι αποκομμένες πνευμονικές αρτηρίες ως μεμονωμένο καρδιακό εύρημα χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά σπάνια συγγενής καρδιοπάθεια. Η διάγνωση μπορεί να γίνει από τη γέννηση έως και την ενήλικη ζωή σε ορισμένες περιπτώσεις.

Τα τελευταία χρόνια, χάρη στις προόδους της ιατρικής τεχνολογίας, υπάρχει η δυνατότητα να τοποθετηθεί στεντ διακαθετηριακά στο εμβρυϊκό αγγείο – τον βοτάλλειο πόρο, αποφεύγοντας έτσι την ανάγκη για αρχικό ανοιχτό χειρουργείο. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται σημαντικά η θνησιμότητα και ελαχιστοποιούνται οι πιθανές χειρουργικές επιπλοκές.